Yunus Emre

Çok mal haramsız, çok söz yalansız olmaz. Cümleler doğrudur sen doğru isen,

Doğruluk bulunmaz sen eğri isen. Ete kemiğe büründü, Yunus deyu göründü. Yaratılanı hoş gör, Yaradan'dan ötürü. İlim ilim bilmektir, ilim kendin bilmektir, sen kendin bilmez isen, ya nice okumaktır. Ölümden ne korkarsın, korkma ebedi varsın. Aşık olamayan adem benzer yemişsiz ağaca. Türlü türlü cefanın adını aşk koymuşlar. Aşk aşıkı şir eder, aslanı zencir eder, katı taşı mum eder Dervişlik baştadır, tacda değil. Kızdırmak oddadır, sacda değil. Benim uçmak neme gerek, hergiz gözüm ona bakmaz. Cennet cennet dedikleri, birkaç köşkle birkaç huri. İsteyene ver onları, bana seni gerek seni...

Aksakallı bir koca bilemez hâli nice
Emek vermesin hacce bir gönül yıkar ise
Gönül Çalab’ın tahtı Çalab gönüle baktı
İki cihan bedbahtı kim gönül yıkar ise
Yüz kez hacca vardın ise yüz kez kaza kıldın ise
Bir kez gönül yıktın ise gerektir çekesin âhı
Sorun bana aklı eren gönül mü yeğ Kâbe mi yeğ
Ben eydürem gönül yeğdir gönüldür hakkın durağı
Akıl bir kişidir, Allah'a bakar.
Uyarsan akla uy, ol buhl'ı (cimriliği) yakar. Akıl, adl (adalet) ıssı (sahibi) bir ulu kişidir.
Medet etmek sana onun işidir. Gelin tanış olalım, işi kolay kılalım.
Sevelim sevilelim, dünya kimseye kalmaz.

                                                     ''İyi sözün aslın bilen derdi bu söz nerden gelir
                                                      Söz aslını anlamayan sanır bu söz benden gelir ''